ساماندهی خیابان های احداث شده بر روی بافت های شهری موجود در مقایسه با خیابان های شکل گرفته درگسترش های پیرامونی شهر، نیازمند دقت و حساسیت بالایی است. چرا که زمینة خیابان، همواره دربردارندة نیروهایی است که بر نحوة تعریف آن مؤثرند و این امر زمانی که بستر قرارگیری خیابان دربرگیرندة بافت شهری باارزشی باشد، اهمیتی دوچندان پیدا می کند. از طرف دیگر، موضوعیت طراحی خیابان به عنوان یک فضای شهری واحد و یکپارچه به‌رغم ویژگی های متفاوتی که بعضاً در طول و عمق زمینة شهری آن به چشم می خورد، نیازمند برقراری تعادل مطلوب بین این دو مورد متفاوت است. هدف این مقاله، ارائة ایدئوگرام کلی و راهکارهایی به منظور حصول کلیتی منسجم و یکپارچه بین لایه های مختلف بافت شهری باارزش از طریق ساماندهی خیابان دهم فروردین شهر یزد به عنوان عامل ایجاد گسست بین دو بافت شهری تاریخی و میانی می باشد. اهم نتایج حاصل از این مطالعات، بیانگر آن است که پاسخ به توقعات موضوعی از خیابان های واقع بر لبة بافت های شهری تاریخی و همچنین برآوردن توقعات موضعی در ارتباط با زمینة شهری و بستر محلی آنها، موجب ارتقاء کیفیت این خیابان ها و بالندگی آنها به مثابة نقطة عطفی در گذار زمانی بین لایه های مختلف بافت شهری باارزش می گردد.
)